งานวิจัยนี้ใช้วิธีศึกษาระยะยาว สำรว

งานวิจัยนี้ใช้วิธีศึกษาระยะยาว สำรวจลำดับพัฒนาการการผันรูปปฏิเสธของคำกริยาภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายชาวไทยจำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ สถานการณ์ภาพที่ระบุให้นักเรียนผันคำกริยาออกมาเป็นรูปปฏิเสธ โดยคำกริยาที่ทดสอบมีทั้งหมด 12 ชนิด ชนิดละ 4 คำ ผู้วิจัยทดสอบทั้งหมด 3 ครั้ง แต่ละครั้งห่างกัน 3 เดือน รวม 9 เดือน ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างมีลำดับพัฒนาการการผันรูปปฏิเสธแตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ความผิดพลาดที่เกิดจากการจำกฏการผันของคำกริยากลุ่ม 1 และกลุ่ม 2 สลับกัน เป็นความผิดพลาดที่พบเห็นมากที่สุด นอกจากนี้ คำกริยากลุ่มที่ 1 ที่ลงท้ายด้วย /su/ เป็นกลุ่มที่พบการผันผิดมากที่สุด ตรงข้ามกับคำกริยากลุ่มที่ 3 /suru/ ที่พบการผันผิดน้อยที่สุด โดยผู้เรียนชาวไทยพยายามประยุกต์ใช้กฎการผันรูปปฏิเสธของ /suru/ มาช่วยในการผันคำกริยาที่ลงท้ายด้วย /su/ ทั้งนี้กฎการผันเป็นรูปปฏิเสธของ /suru/ จดจำง่ายกว่ากฎการผันของ /su/ จึงส่งผลให้ผู้เรียนเลือกใช้กฏการผันที่ง่ายกว่าในการสร้างรูปปฏิเสธ