ใครจะอยากเจ็บปวดอยู่อย่างนี้ประจำ
มันไม่ขำที่หน้าของฉันมันต้องมีน้ำตา
มันเบื่อหน่ายที่ต้องตอบคำถามที่เธอถามมา
ว่าทำไมยังไม่ลืมเธอ
ฉันก็อยากให้หัวใจฉันจบ และอยากคบคนที่ทำให้ยิ้มได้
แต่สิ่งที่เธอทำให้ฉันมันมากมาย
มากมายเกินกว่าจะรักใครคนไหน
ส่วนหนึ่งในหมื่นเหตุผล
ที่คนอย่างฉันนั้นไม่อาจรักใครใหม่
ก็เธอมาทำให้ฉันได้เข้าใจ ว่ารักคืออะไร
และฉันยิ้มได้แค่ไหน ในวันที่ใจฉันมีความสุข
และนี่คงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันคิดได้
ก็คนอย่างฉันนั้นไม่ยอมให้ใคร
แต่กลับยอมให้เธอทั้งใจ จนบัดนี้
ก็ยังยอมรอให้เธอคืนกลับมา
โลกมันเงียบอีกครั้งความคิดถึงดังขึ้นอีกหน
นึกถึงหนึ่งคำนั้นที่มันมีทั้งหวานและขม
ร้อยแปดพันเก้าผ่านร้อนหนาวฝน
จนกลายเป็นอีกหมื่นแสนล้านล้านของเหตุผล
ที่ไม่สามารถจะแทรกแซงใครเข้ามาแทนที่
ภาพความทรงจำยังแน่ชัดแค่เธอในเมมโมรี่
อยากรู้จะว่าลืมเธอยากแค่ไหน
อยู่ที่ว่าเธอมีเวลาฟังมันมากพอไหม