作曲 : พิชิต บัณฑิตเลิศรักษ์ 作词 : อัคนี บูรพารัสมิงเหมือนดังลมพายุกำลังกระหน่ำหัวใจพัดทำลายชีวิตไม่เหลืออะไรทั้งนั้นเมื่อมือที่เคยจูงมือ มันกลายเป็นมือที่คอยทำลายจากคนที่เคยเปรยคำ ว่าเราจะอยู่กันไปจนตายมันเป็นเพียงคารม คำคมที่ไม่เคยจะมีความหมายเมื่อใจที่เคยมีกัน มันไม่มีเหลือชีวิตก็ยังต้องสู้ต่อเมื่อยังมีลมหายใจ ก็ยังต้องไปต่ออย่างน้อยก็เพื่อหัวใจที่มันยังเต้นอยู่ให้รู้ว่าดวงตะวันยังรอคอยฉันอยู่ในฤดูที่ต่างไปฉันต้องเดินผ่านฝนและลมพายุนี้ไปแม้หัวใจจะล้าเท่าไรต้องไปให้พ้นเมื่อมือที่เคยจูงมือ มันกลายเป็นมือที่คอยทำลายจากคนที่เคยเปรยคำ ว่าเราจะอยู่กันไปจนตายมันเป็นเพียงคารมคำคม ที่ไม่เคยจะมีความหมายเมื่อใจที่เคยมีกันมันไม่มีเหลือชีวิตก็ยังต้องสู้ต่อเมื่อยังมีลมหายใจ ก็ยังต้องไปต่ออย่างน้อยก็เพื่อหัวใจที่มันยังเต้นอยู่ให้รู้ว่าดวงตะวันยังรอคอยฉันอยู่ในฤดูที่ต่างไปสู้ต่อ เมื่อยังมีลมหายใจ ก็ยังต้องไปต่ออย่างน้อยก็เพื่อหัวใจที่มันยังเต้นอยู่ให้รู้ว่าดวงตะวันยังรอคอยฉันอยู่ในฤดูที่ต่างไป